Vijf vragen aan Brabantse Nieuwe: Hemaseh Manawi Rad

Wanneer en waarom besloot je kunst te gaan maken?  

"Ik was vroeger al dat meisje dat hele dagen zoet was tekenen, dus dat ik iets creatiefs ging doen stond als een paal boven water. Het originele plan was om op AKV St. Joost de grafische kant op te gaan – onder het mom van: daar kan ik later geld mee verdienen – maar na drie maanden ontdekte ik al dat ik veel liever met mijn handen werk. Toen ben ik met textiel begonnen. Een techniek die ik nog helemaal niet beheerste, maar dat vond ik juist een uitdaging. Richting mijn afstuderen in 2018 vond ik steeds meer mijn eigen stem."

Hoe ziet een dag op je atelier eruit?

Hemaseh: "Je vindt me altijd ergens in het proces van een wandtapijt opbouwen. Dat begint met een schets, daarna teken ik het patroon uit. Tot zover is het redelijk wiskundig, daarna krijgt het tapijt vorm – onder andere door het vullen van de stof – en moet ik de controle een beetje loslaten. Het pakt namelijk altijd anders uit dan ik vooraf heb bedacht. Juist dat maakt het zo interessant. Ik werk met grote sjablonen waarmee ik de illustraties op papier uitteken. Die plaats ik vervolgens als losse onderdelen op het tapijt, zodat ik nog wat kan spelen met de compositie. Dan installeer ik me achter de naaimachine en naai ik het verhaal op het textiel."

Wat is het verhaal achter de Understanding-reeks?

"Met die serie wandtapijten wil ik laten zien dat taal niet de enige manier is om te communiceren of om je liefde naar een ander te uiten. Dat kan ook al door iets ogenschijnlijks simpels, zoals samen theedrinken of fruit pellen en het samen opeten, iets wat ik altijd samen met mijn moeder doe. Ik spreek Nederlands, zij Farsi, dus we hebben weleens een miscommunicatie. Maar tijdens ons thee- of fruitmomentje spreekt het ritueel en vinden we elkaar daarin, zonder gesproken taal. Dat warme gevoel probeer ik in deze reeks over te brengen."

Wat zijn je dromen?

"Met mijn werk de grens over en in het buitenland exposeren. Eerst hier in Europa, daarna misschien wel naar New York, wie weet. Dat zou echt het einde zijn! Maar hier in Het Noordbrabants Museum exposeren is óók al een droom die uitkomt. Een paar oud-studiegenoten zijn me voorgegaan, dus ik houd de tentoonstellingenreeks altijd nauw in de gaten. En nu ben ik gewoon zelf gevraagd. Wát een eer.”

En tot slot: heb je nog mooie plannen?   

"Komend jaar wil ik meer gaan experimenteren met textiel en keramiek. Keramiek heeft een bepaalde traagheid die me aanspreekt. Van kleien en drogen, tot afbakken en glazuren: het maakproces kost tijd. Ik ben benieuwd wat er gebeurt als ik dat combineer met een snellere techniek als textiel. Ook heb ik een paar ruimtelijke objecten in m'n hoofd waar ik mee aan de slag wil. Genoeg leuks op de planning, dus."